Nowa Klasyfikacja Środków Trwałych

Wraz z 1 stycznia 2018 roku weszła w życie nowa Klasyfikacja Śródków Trwałych określana jako KŚT 2016. Zastąpiła ona dotychczas obowiązującą, oznaczaną jako KŚT 2010. Dlaczego KŚT 2016, a nie 2018? Taka a nie inna nazwa wzięła się od roku, w którym powstało rozporządzenie zawierające w sobie obecnie działające regulacje.

Co wprowadza KŚT 2016?

Zasadniczą zmianą, jaka wprowadzona zostaje wraz z nową Klasyfikacją Środków Trwałych jest zupełnie nowy limit, który pozwala na ujęcie zakupu jako środka trwałego w miesiącu zakupu. Do tej pory wynosił on 3500 zł netto, obecnie został podniesiony aż do 10 000 zł netto. Celem tej zmiany jest zachęcenie mikroprzedsiębiorstw, małych oraz średnich firm do jeszcze bardziej wzmożonych inwestycji.

Celem inwestycji mogą być zarówno środki trwałe materialne (np. budynki, pojazdy, sprzęt komputerowy, oprogramowanie), jak i wartości niematerialne (autorskie prawa majątkowe, licencje, prawa do użytkowania budynków lub lokali, wartości stanowiące wiedzę niezbędną do rozwoju przedsiębiorstwa).

Dobra wymienione powyżej w myśl aktualnych przepisów mogą zostać jednorazowo zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu zakupu pod warunkiem, że ich wartość nie przekracza nowego limitu. W wypadku środków o wartości przekraczającej 10 000 zł netto, konieczne będzie prowadzenie odpisów amortyzacyjnych.

Na co uważać w czasie amortyzacji środków trwałych o wartości ponad 10 000 zł?

Amortyzując środki o wartości przekraczającej nowy limit warto pamiętać o jednej ważnej rzeczy: w nowej Klasyfikacji Środków Trwałych zmianie ulegają numery niektórych grup oraz podgrup środków trwałych. Oznacza to konieczność wprowadzenia ich z przyporządkowaniem już do nowej grupy oraz dodanie odpowiedniej adnotacji do środków trwałych zakupionych przed styczniem 2018 roku.