Z tym dniem zmieniają się też stawki tego podatku. Jak to zwykle bywa, część zmian jest dla przedsiębiorców korzystna, inne budzą wątpliwości. Na zmianach skorzystają przede wszystkim właściciele garaży w budynkach wielorodzinnych. Zły stan techniczny budynku już nie będzie stanowił furtki do uniknięcia opodatkowania. Zmiany przepisów dotyczących podatku od nieruchomości to wynik podpisanej pod koniec lipca 2015 roku przez prezydenta ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podatek za klatkę schodową i korytarz Istotna zmiana dotyczy opodatkowania części wspólnych budynków. Dotychczas korytarze i klatki schodowe w budynkach wielolokalowych były wyłączone z opodatkowania. Od stycznia 2016 r. także od tych części powierzchni budynku podatek będzie naliczony. Obciąży on wszystkich współwłaścicieli w stosunku odpowiadającym ich udziałowi w danej nieruchomości wspólnej. Do końca tego roku części wspólne należące do kilku współwłaścicieli były wyłączone z opodatkowania. Zmiany te obejmą zarówno mieszkańców bloków i kamienic, jak i właścicieli lokali w budynkach komercyjnych. Najwięcej mogą stracić przedsiębiorcy, którzy mają swoje lokale w galeriach handlowych, gdzie części wspólne stanowią największy procent całej nieruchomości. Podatek od powierzchni miejsca postojowego w garażu Dobra zmiana czeka właścicieli mieszkań posiadających miejsce parkingowe w garażu podziemnym. Mogą się oni cieszyć, ponieważ od 1 stycznia 2016 roku nie będą już ponosić solidarnej odpowiedzialności za opodatkowanie powierzchni całego parkingu. Podatek za garaż zapłacą wyłącznie od powierzchni swojego miejsca postojowego i za opodatkowanie tylko tej części powierzchni będą ponosić odpowiedzialność, a nie jak dotychczas od powierzchni całego garażu.

Zły stan techniczny budynku – decyzja o rozbiórce Po zmianach przepisów dotyczących podatku od nieruchomości znaczenia nabiera dylemat czy wyburzyć, czy zostawić budynek w złym stanie technicznym? W czym tkwi problem? Otóż, art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w dotychczasowym brzmieniu, obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. stanowił, że grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej są to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Natomiast art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 stanowi, że grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej są to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a. Ustawodawca wprowadził zatem ust. 2a w następującym brzmieniu: „Do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zalicza się: 1) budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami;

2) gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b;

3) budynków, budowli lub ich części, w odniesieniu do których została wydana decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania." Czym skutkuje ta zmiana dla przedsiębiorców? Otóż, w dotychczasowym stanie prawnym względy techniczne przedmiotu opodatkowania nie miały definicji legalnej, wobec czego istniały istotne rozbieżności co do interpretacji tego pojęcia, co skutkowało, że przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą często nadużywali tego pojęcia i unikali opodatkowania. W nowym stanie prawnym, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. wyłączone z opodatkowania mogą być tylko takie obiekty budowlane, które spełniają dyspozycję art. 67 ust. 1 ustawy prawo budowlane. Zgodnie z tym przepisem jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia. Trzeba będzie zatem uzyskać ostateczną decyzję nadzoru budowlanego lub górniczego dotyczącą danego obiektu, tzn. nakaz rozbiórki lub decyzję o wyłączeniu z użytkowania. Przy braku takiej decyzji obowiązywała będzie pełna stawka podatku. Do końca 2015 r. roku przedsiębiorca mógł się ubiegać o znaczne zmniejszenie podatku uzasadniając to „złym stanem technicznym” nieruchomości – od nowego roku takiej możliwości już nie ma.

Zatem, od 1 stycznia 2016 r. o tym, czy dany obiekt budowlany będzie związany z działalnością gospodarczą czy też nie, decyduje to czy wobec tego obiektu budowlanego została wydana decyzja o rozbiórce. Na wyłączenie opodatkowania lub zastosowanie niższej stawki nie będą miały wpływu okoliczności tymczasowe, tj. remont, modernizacja, przebudowa itp. Nawet w przypadku wyłączenia z użytkowania budynku przez dłuższy okres czasu w związku z jego kompletną modernizacją wyłączającą możliwość korzystania z obiektu, nie będzie możliwości zmniejszenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku. Maksymalne stawki podatku na 2016 r.

Maksymalne stawki podatku od nieruchomości określiło Ministerstwo Finansów, a gminy oczywiście mogą stosować niższe kwoty. W 2016 maksymalne stawki wynoszą:

a) od budynków lub ich części: - mieszkalnych – 0,75 zł od 1 m kw. powierzchni użytkowej (bez zmian), - związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej - 22,86 zł od 1 m kw. powierzchni użytkowej (23,13 zł w 2015 r.), - zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym - 10,68 zł od 1 m kw. powierzchni użytkowej ( 10,80 zł w 2015 r.), - zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych - 4,65 zł od 1 m kw. powierzchni użytkowej (4,70 zł w 2015 r.), - pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego - 7,68 zł. od 1 m kw. powierzchni użytkowej (7.77 zł w 2015 r.);

b) od gruntów: - związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - 0,89 zł od 1 m kw. powierzchni (0,90 zł w 2015 r.), - pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych - 4,58 zł od 1 ha powierzchni, - pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego - 0,47 zł od 1 m kw. powierzchni. Warto zauważyć, że za ten sam lokal przedsiębiorca, który zarejestruje w nim działalność gospodarczą zapłaci wyższy podatek niż osoba fizyczna nie prowadząca takiej działalności. Różnica jest bardzo duża, bo zgodnie z przedstawionymi stawkami ustalonymi na 2016 r., przedsiębiorca zapłaci za 1 mkw. powierzchni użytkowej maksymalnie aż 22,86 zł, podczas gdy podatnik nie prowadzący działalności tylko 0,75 zł. Warto wziąć to pod uwagę zwłaszcza w sytuacji, gdy tylko część powierzchni przeznaczamy na działalność. Warto też wiedzieć, że w 2016 roku nie będzie już można rozłożyć podatku od nieruchomości na raty jeśli nie przekracza on kwoty 100,50 zł. W całości, jednorazowo będą go musieli zapłacić zarówno podatnicy będący osobami fizycznymi, jak i przedsiębiorcy. Wiesława Moczydłowska