Poziom istotności w „Polityce rachunkowości”
Jednostki są obowiązane stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Jednostka może jednak w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować dopuszczone ustawą uproszczenia. Warunkiem ich zastosowania jest jednak to, żeby nie wywierało to istotnego wpływu na prezentację.
Zasady rachunkowości nie dotyczą tylko samego prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale również odnoszą się do sprawozdań finansowych sporządzanych na podstawie tych ksiąg. Dwie ważne zasady to zasada istotności oraz ostrożności. Określając zasady (politykę) rachunkowości, należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności. Ustawa o rachunkowości uznaje za istotne takie informacje i zdarzenia, których pominięcie wywarłoby istotnie ujemny wpływ na obraz sytuacji majątkowej i finansowej oraz wynik finansowy jednostki gospodarczej. Oznacza to, że pominięcie takich informacji i zdarzeń zniekształciłoby rzetelność i jasność obrazu sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki gospodarczej. Przyjmując zatem określone uproszczenia, jednostka musi mieć to na uwadze, że nie mogą one zniekształcać informacji prezentowanej w sprawozdaniu finansowym. Spowodowałoby to błędną ocenę działalności jednostki gospodarczej przez użytkowników sprawozdania finansowego i mogłoby skutkować podjęciem niewłaściwych decyzji ekonomicznych. Aby tego uniknąć, informacje zawarte w sprawozdaniach finansowych muszą być użyteczne i przydatne przy podejmowaniu decyzji gospodarczych, mają służyć ocenie zarówno teraźniejszości, jak i przyszłości oraz przeszłości. Z przydatnością informacji nierozerwalnie wiąże się ich istotność. Dane informacje są istotne, jeżeli ich pominięcie lub zniekształcenie może wpłynąć na decyzje gospodarcze podejmowane przez użytkowników na podstawie sprawozdania finansowego. Istotność informacji stanowi pewien próg, granicę i dotyczy konkretnych pozycji, kwot itp. Pominięcia lub zniekształcenia pozycji uznaje się za istotne, jeżeli mogłyby one wpłynąć na decyzje gospodarcze podejmowane przez użytkowników sprawozdania finansowego. Przykładowo, pojedyncza pozycja może być za mało istotna, aby uzasadniona była jej oddzielna prezentacja np. w bilansie, rachunku zysków i strat, lecz może okazać się na tyle istotna żeby oddzielnie zaprezentować ją w informacji dodatkowej. Zatem, celowe jest określanie progu istotności w każdej jednostce, nie tylko dla sprawozdania finansowego, ale także dla poszczególnych sald, grup operacji gospodarczych i innych informacji. Z wielu powodów poziom istotności może być zróżnicowany. Ocena tego, co jest istotne w danej jednostce, wynika z decyzji osoby odpowiedzialnej za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości. Decyzja tej osoby powinna być poprzedzona kompleksową analizą wszystkich czynników, wszelkich informacji, zdarzeń i operacji gospodarczych, które miały miejsce w jednostce gospodarczej w danym okresie sprawozdawczym. ISTOTNOŚĆ – to zatem zapewnienie wyodrębnienia w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz Wyniku Finansowego jednostki. W praktyce stosuje się ilościowe (ustalone procentowo) poziomy istotności oparte na wielkościach zysku brutto, zysku netto, przychodów ze sprzedaży, sumy bilansowej lub sumy aktywów netto. Ustalając poziom istotności można przyjąć następujące kryteria: - 0,5 % - 1% sumy bilansowej lub - 5 % - 10 % wyniku działalności gospod. bruttto lub - 1% - 2 % kapitałów własnych lub - 0,1 % - 1 % przychodów ze sprzedaży Pamiętajmy, informacja ta musi być zapisana w zasadach (Polityce) rachunkowości przyjętych przez jednostkę i stosowana w sposób ciągły.
