2018-08-30

Bitcoin w ewidencji księgowej i podatkowej

Wirtualne waluty coraz bardziej zyskują na popularności i dlatego coraz częściej pojawiają się w transakcjach handlowych. Konsekwencją tego jest fakt, że bitcoiny i inne kryptowaluty, pojawiają się w ewidencji podatkowej i księgowej. Ponieważ bitcoin w ewidencji księgowej i podatkowej jest to temat stosunkowo mało znany, wciąż budzi szereg wątpliwości.

Wartość bitcoina

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem Ministerstwa Finansów, bitcoin nie spełnia kryteriów, które mogłyby zakwalifikować go jako pieniądz elektroniczny. Wszystko dlatego, że pieniądz elektroniczny powinien mieć wartość wirtualną nie mniejszą niż wartość nominalna, a wartość bitcoina to zero. W przeciwieństwie do gotówkowych i bezgotówkowych wpłat, tego typu wirtualna waluta nie może być traktowana jako jednostka pieniężna lub inny instrument finansowy. Jednocześnie Ministerstwo Finansów podkreśla, że zarówno wydobywanie bitcoinów, jak i obrót nimi, nie jest niezgodny z prawem i w żaden sposób go nie narusza.

Obrót bitcoinami a podatek dochodowy

Ponieważ bitcoiny nie są traktowane jak elektroniczne instrumenty finansowe, to obrót nimi jest opodatkowany nie jak obrót środkami płatniczymi, lecz jako obrót prawami majątkowymi. Tym samym dokonywane transakcje traktuje się jak wymianę praw majątkowych na towary lub usługi.

Pozyskiwanie bitcoinów

Wirtualną walutę taką jak bitcoin można wydobywać lub otrzymywać w ramach wymiany. Wydobywanie waluty wirtualnej wiąże się z kosztami związanymi ze sprzętem komputerowym, a także ze zużyciem energii elektrycznej. Jednocześnie wydobywający bitcoiny nie jest w stanie określić wielkości wydobycia, a tym samym przewidzieć dokładnie kosztów. Dlatego też koszty związane z wydobywaniem wirtualnej waluty powinny być traktowane analogicznie do produkcji wszelkich wyrobów i kosztów ich wytworzenia.

Bitcoin a rachunkowość

Z punktu widzenia rachunkowości bitcoin można potraktować jako ekwiwalent środka pieniężnego. Można więc zastosować przepisy Ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 zastosować jedną z trzech metod rozchodu – FIFO, LIFO lub średnioważoną.